صــدای اشک من نــاقوس مــرگ است
کتـاب عشق من تنهــا سه بــرگ است
یکی بــرگ فــراق و درد اسیـــری
یکــی هــم غــم دردست و تنهــایی
یکـــی دیگـــر نگـــویــم آیــا نـدیـدی؟
همــان بــرگ تــار نـا امیــدی
نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد/
نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت/
ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد/
گلویم سوتکی باشد به دست طفلکی گستاخ و بازیگوش/
و او یکریز و پی در پی دم گرم و چموشش را در خاک گلویم سخت بنشاند/
و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد...
هنگامی که گریستم گفتند : کودکانه است .
هنگامی که خنده کردم گفتند : دیوانهاست .
هنگامى که به حقیقت روی آوردم گفتند : دروغ است .
هنگامى که به ستایش روی آوردم گفتند : خرافات است .
هنگامى که سکوت کردم ،گفتند :عاشق است . هنگامى که عاشقت شدم ، گفتند : گناه است .
هنگامى که به دوستى روی آوردم ،گفتند : تنهاست .
و من تو را هدیه می دهم
به کسی که برای تو
از من
عاشق تر باشد
و از من مهربان تر
من تو را هدیه می دهم به کسی که
صدای تو را از فرسنگها راه دور
در خشم
در مهربانی
در دلتنگی
در هزار همهمه ی دنیا
یکه و تنها بشناسد
من تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم که
راز آفتاب گردان
و تمام سخاوتهای عاشقانه این
گل معصوم را
بداند
و ترنم دلپذیر هر آهنگ
هر نجوای کوچک،برایش یک خاطره مشترک باشد
او باید از رنگین کمان چشمان تو تشخیص بدهدکه
امروز هوای دلت آفتابی است
یا آن دلی که من برایش میمیرم
سرد و بارانی است
ای بهانه ی زنده بودنم تو را سخاوتمندانه به کسی هدیه می دهم که
قلبش بعد از دوبار دیدن تو
باز هم دیوانگی و بی پروائی اولین نگاه من بتپد
همان طور عاشق
همان طور مبهوت وقار وجمال
بی مثالت
آیا کسی پیدا خواهد شد؟از من عاشق ترو از من
مهربانتر
برای تو
تو را سخاوتمندانه ،با خود
خواهم بخشید
تو را فقط و فقط به خدا
میسپارم
تو را فقط به ......
هیچ کس ویرانیم را حس نکرد ...
وسعت تنهائیم را حس نکرد ...
درمیان خنده های تلخ من ...
گریه پنهانیم را حس نکرد ...
در هجوم لحظه های بی کسی ...
درد بی کس ماندنم را حس نکرد ...
آن که با آغاز من مانوس بود ...
لحظه پایانیم را حس نکرد ...
این آخرین باریه که
تو رو میبینم دایی جون
برای آخرین دفعه
میبوسمت ...فقط همین
حسِ عجیبی با منه
از گفتنش که عاجزم
حس غریبی با منه
مثل یه جور خدافظی
وقتِ به خاک سپردنت
گریه اَمونمو برید
داد میزدم
وجودمه
این داییمه که می برید
خاک نریزید رو کفنش
یواش سرشو میشکنید
کاش میدونستید که دارید
آتیش به جونم میزنید
وقتی بیدار شه ببینه
تنهاست..میترسه،،، میدونم
شما برید ...من نمیام
همین جا پیشش میمونم
وقتی رو خاکت میخوام
حس میکنم تو با منی
انگار بازم یکی میشیم
من توأمو...تو هم منی
وقتِ به خاک سپردنت
گریه امونمو برید
داد میزدم
وجودمه
این داییمه که می برید
خاک نریزید رو کفنش
یواش سرشو میشکنید
کاش میدونستید که دارید
آتیش به جونم میزنید.///
کجایی دایی جون
کجایی؟؟
چرا وقتِ رفتنه
ای خداااااااااای من
چه سخته
نگام همش
به قاب عکسه!!!
چه زود ازم گرفتی
همه وجودم
ازت میخوام من
عشقمو و وجودم
خدا به همرات ...برو عزیز من..
به من نگو که عشقم
چشماشو بسته
کاش بدونی؛؛؛
نبودنش چه سخته
آخه دلم گرفته
از این همه غم
آخه دلم شکسته
از دوری و ماتم
خدا به همرات
برو عزیز من...
به من نگو که عشقم
چشماشو بسته
به من نگو که اون
واسه همیشه رفته
باورش خیلی سخته
خــــــدااااااای من
خیلی تلخه
خدااااااااااااااااااااااااای من
خـــــداااااا
دلــــم شکسته ...
خداااااا دلـــم،،
دلم کلی درد داره
غـــــم داره
بیمـــاره
بـی تــابــه...
اشکهـــا هر دم
هر لحظه می باره....
خــــدااااااااااااااااااااااا
پشیمــونـــم
که چرا ندونستم قدرشو
پریشـونــــم
که چرا مــونــدم ،،، بــدون اون
دیگه نمیتونم ببینمش
آخه بذارید یه یار دیگه
ببوسمش
خدایاااااااااا
دایــیـــم پر زدو رفت
رفتش و رفت
فقط حرفشو یادش موند واسه من
صداش تو گوشم فریاد میزنه
آخه نمیشه آدم
یارشو از یاد ببره
میخوام بزنم فریاد و ببرم بر باد و
رسم دنیا....
دایــی من نموند
بخـــدا خــودم خــاکش کردم
نــدای قلبمــو خودم ساکت کردم////
چرا رفتی ؟؟
آخه دلم شکست
غم غربت...
رو تنم نشست
از درد تو
کمــــرم شکست
آخه خیلی زوده نبینمت
گــــل پــرپـــر شده
چطــور بچینمـت؟؟
بیــا و بــرگــرد
که بـــی تــو من هیچـــم....
خـــدااااااااااااااااااا
منم بـِبــَر
ببین دلــــم گرفته...
کجـــایی دایــــی؟؟
دلــم گـــرفتـــه
سکـوتــو بشکـن
بیـــا به خــوابـــم امشب دوبـــاره
تا که ببینمت
شاید دوباره
بیا و برگرد کنار من امشب
بیا و برگرد کنار من امشب
بیا و برگرد کنار من امشب
بیا و برگرد کنار من امشب
بیا و برگرد کنار من امشب
بیا و برگرد کنار من امشب
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
چقدر زود 3سال گذشت
گذشت
اما بدون یک لحظه فراموش کردنش
سه سال از مرگ عزیزی که برام یه دنیا بود
سه سال عزیزی که برام حکم یه برادر بزرگتر رو داشت
از مرگ عزیزی که با رفتنش
کمر منهم شکست
سخته
در تمام این چند سال همیشه به یادش بودم
همیشه و هر لحظه جاش رو خالی کردم
این روزها دلم گرفته
خیلی هم گرفته
مدتهاست هر شب به خوابم میاد
هر شب
امان از این دل که آروم نمیشه
نه دلم آروم میشه و نه ....
دارم دیونه میشم
نبودنش برام خیلی سخت بود
هر چند که تا حدودی عادت کردم
ولی هنوز هم .....
اون در تمام مدت زندگیم پیشم بود
چون با ما زندگی میکرد
خیلی چیزها یادم داد
ولی حالا دیگه نیست....
دلم گرفته دایی
کجایی؟؟
تو رو خدا بگو چته؟ بگو من چه اشتباهی کردم
دلم برات تنگه دایی جون
کنار تو تنها جای مطمئن برای اشکهای منه
اما چرا نمیگه چته؟
چرا اینقدر بی انصافی
چرا ازم ناراحتی
بخدا این انصاف نیست که اینطور زجرم میدی
آروم و قرارو ازم گرفتی
کمکــم کن و بگــو چته؟؟
بگـــــــو؟؟
منتظرم تا بیای به خــوابـــم
تا دوبـــاره ببینمت
( امیر امیری )
دلم امروز برای خنده هایت سخت تَنگ است
که این هم عالمی دارد؛
قشنگ است
( امیر امیری )
کاش زودتر آن را بی وفا می کردی ، کاش زودتر من را غمناک می کردی ،
کاش زودتر به من نشان می دادی که ته بن بست همه رنگها سرابند ...
تو غار تنهایی ام چیزهایی را دارم یاد می گیرم که توی لحظه های خوشی ام اگر هزاران بار تلاش می کردم آنها را بدست نمی آوردم .
من الان درد را یک جور دیگه ای حس می کنم ،
این روزها خود درد درمان درد دلم شده ، خود غم درمان شبهای بی غمم شده .
کاش زودتر می فهمیدم هر چی بیشتر رنج بکشم ،
عذاب بکشم ، صبور باشم ،
تو را بیشتر در کنار خود دارم
و من در تاریک ترین لحظه زندگیم طلوع نور سفیدی را دیدم که همچنان مرا خیره به دنبال خود می کشاند .
پس رنج می خواهم ،
درد می خواهم برای بیشتر با تو بودن ...
شیرینی درد را حس کردم ،
تلخی غم را چشیدم
و چه گوارا بود لحظه های سرد زندگیم ....
شاید آنروز که سهراب نوشت:
(( تا شقایق هست زندگی باید کرد ))
خبری از دلِ مردمِ محروم نداشت
او ندانست ،که غم اجبار است
او ندانست ،که درد فریاد است
شاید آن روز که سهراب نوشت
شکمِ سیری داشت
سَرِ بی دردی داشت
عشقی داشت بی همتا..
آری !!!
سهراب ندانست که اینگونه نوشت
او ندانست
که شادی شده چون دُرِِ گـــران
او ندانست
که عشق بیمار است
او ندانست که نگاه غمگین است....
آری ای سهرابم
شاعر نام آورم
تو ندانستی که چگونه ؛؛
دل مردم شکست..
کاش بودی و میدیدی
که دگر
اثری از آن گٌل مقصود تو نیست
همه جا عکسش هست
همه جا پر شده از کینه و جنگ
همه قلبها زخمی
مادران میگریند
بر سر قبر عزیزانِ زِ دست رفته خود....
همه جا تاریکیست
تاریکی نابودیست
تاریکی هم مرگ است
شاید آن روز که نوشتی
تا شقایق هست زندگی باید کرد
خبر از حال یتیمان تو نداشتی شاعر
شاید....
شاید..../
شاید هم داشتی و دادی امید
به همان مردم محرومِ عزیز
(( امیــــر امیـــری ))
*************************
توضیح::نمیدونم اسم این جملات رو میشه گذاشت شعر یا نه
اما بهر حال این شعر رو خودم گفتم....واصلاً قصد توهین به سهراب رو نداشتم
و اون رو یکی از بزرگترین شاعران ایرن زمین میدونم...و اونهم در شعرهاش از درد مردم گفته...
و منظور از کلمه ندانست...زمان حال است بعبارت بهتر منظورم این بود که اون نمیدونست اوضاع کنونی اینچنین آشفته بازار می شود..
پس شما به بزرگی خودتون ببخشید
